Eind vorig jaar bedacht iemand een leuke challenge voor de maand januari: in een uur tijd zoveel mogelijk hoogtemeters maken op een kunstmatige helling/ vuilnisbelt/ brug whatever er bij jou in de buurt ligt. Nu woon ik midden in de polder en wordt ons afval naar Drenthe versleept, dus hoogteverschillen zijn hier dun gezaaid. Nadat ik een paar logs voorbij had zien komen, bedacht ik me dat er in de Oude Haven in Hilversum een hele hoge trap zit. Die moest het worden!
Van tevoren had ik berekend dat ik 3 minuten over een beklimming plus afdaling zou doen. In een uur moeten dus 20 beklimmingen mogelijk zijn. Gisteren kwam het met bakken uit de lucht, maar vandaag is het mooi weer. Mijn enige zorg zijn mijn hamstrings die sinds vorige week weer pijn doen. Vooral de aanhechting in mijn rechterbeen is pijnlijk en hard afzetten zal op den duur lastig worden.
Ik zet zowel de app Strava als Looptijden aan, zodat ik ‘bewijs’ heb van mijn hoogtemeters. Ondertussen probeer ik ook het aantal keer te tellen dat ik de trap oploop. Al na een keer blijkt dat ik met drie minuten mezelf onderschat heb. Ik doe net een minuut over een keer trap-op-trap-af! Na drie keer hardlopen naar boven, beginnen mijn longen te protesteren en smokkel ik beneden even door een slok sportdrank te nemen uit een van de bidons die mijn bevoorrading vormen.
Als ik de vijfde keer, of was het nou de zesde keer, bijna boven ben, komt me een vreselijke stank tegemoet. Een hond, type herder, heeft net naast de trap gepoept. Baasje beaamt dat het stinkt en loopt samen met de hond, zonder poep, door! Vanaf nu ben ik telkens afgeleid door die vreselijke lucht. Zo vies! Ook ben ik definitief de tel kwijt en tel ik vast een paar keer dubbel. Het rennen lukt niet echt meer, dus ik deel de trap op in stukjes. Er zijn drie bordessen en daartussen wissel ik hardlopen en wandelen af.
Na twintig minuten schreeuwen mijn longen echt om lucht. Mijn hamstrings voelen prima, maar de zuurstofinname ligt op zijn gat lijkt het wel. De twintig beklimmingen die ik gepland had, heb ik al gedaan en ondanks mijn steeds lagere tempo ga ik nog even door. Bij nummer 24 beloof ik mezelf tot de 30 te gaan. Ergens bij 27 tel ik weer een keertje dubbel en na 30 keer de trap opgelopen te zijn, sta ik tegen het muurtje van ontwerper Dudok uit te hijgen. De Dijk zong ooit ‘Mag het licht uit?‘, nou, dat is nu uit!
Zowel Strava als Looptijden hebben geen hoogtemeters geregistreerd. Ergens had ik er al rekening mee gehouden en daarom geteld hoeveel keer ik gelopen heb. Volgens Strava is het hoogteverschil 14 meter (dat meet ‘tie dan weer wel) en kom ik met 30 beklimmingen uit op 420 hoogtemeters in 35 minuten. En of dat nou veel of weinig is in de challenge, ik heb ontzettend mijn best gedaan en ben super tevreden dat ik deze training heb volbracht!
