‘Ga je klimmen op Curaçao? Ah ja, op de Christoffelberg zeker!’
Nou nee, daar kun je nou net níet klimmen, want die rotswanden zijn niet zo hoog plus in het nationaal park gelden andere regels. Wel kun je daar over een bijna volledig geëgaliseerd pad naar boven zwoegen, maar ik bedoel klimmen, echt klimmen, met touw en zo. Dat kan prima buiten het nationaal park. Daar is nog heel veel te ontdekken!
Emigratie
Inmiddels alweer twee jaar geleden vertrokken onze klimvrienden naar Curaçao om in een warmer klimaat te gaan wonen. En of we langskwamen. Het is mij dus heel lang gelukt om dat uit te stellen, vanwege dat warme klimaat, maar inmiddels heeft Stefan daar zoveel routes ingericht en behaakt dat ik overstag ben gegaan. En zo heb ik voor mijn vertrek bovenstaand gesprek, over klimmen op de Christoffelberg. Die zijn we trouwens ook op geweest. Binnen drie kwartier stonden we boven. Over sommige routes doe ik langer! 😉
Ontwikkeling klimgebieden
Er zijn op het eiland twee initiatieven voor het inrichten van klimgebieden. Een groep Venezolanen richt zich met hun wedstrijdcoachingservaring op de aansprekende en zwaardere gebieden en Stefan heeft met ondersteuning van de NKBV (Nederlandse Klim- en Bergsport Vereniging) zich op de meer toegankelijkere routes gericht. Uiteraard ben ik heel blij met het niveau van de routes die Stefan geopend heeft, want meer dan een vijf ga ik niet trekken. Tot voor twee jaar was klimmen op het eiland totaal onbekend, waardoor er ook nog geen echte klimscene is. Toch weten steeds meer locals en toeristen de rotsen te vinden en vind je op internet steeds meer informatie.
Project Venezolanen https://www.rockclimbingcuracao.com/
Locals waaronder Bernice https://www.xventurecuracao.com/
Tijdens de week dat wij op Curaçao zijn, bezoeken we bijna alle behaakte klimgebieden. Alleen het gebied Tafelberg, dat nog in ontwikkeling is door de Venezolanen, bezoeken we niet. Bij alle gebieden valt het mij op dat je vanaf de auto maar een heel klein stukje hoeft te lopen. Dat voelt echt luxe! Overigens moet je niet denken dat je de auto op een fatsoenlijke parkeerplaats kunt zetten, want meestal sta je op een stukje zand dat het bordje ‘einde weg’ verdiend!
Roi Rincon
Het eerste gebied waar we klimmen is Roi Rincon. Vanaf de weg naar het vliegveld draai je een gravelpad in en rij je opeens in de bush bush! Het is er hartstikke rustig. Ook op het wandelpad ernaartoe zien we geen mens. Wel hoor je af en toe een vliegtuig opstijgen of landen, wat met een beetje verbeelding klinkt als een enorme zwerm bijen. Het klimmen vind ik geweldig. De rotsen zijn scherp en ondanks de warmte glijdt je er niet door zweethandjes af. Wel is afsteunen met de bal van je hand geen goed idee, want daar prikken de puntjes zo een gaatje in! De eerste twee routes klim ik zonder problemen voor. Bij de derde route kies ik wijselijk om hem na te klimmen en inderdaad heb ik hier een paar blocks nodig om boven te komen. Daarna klimmen we op een ander massief nog een aantal routes, maar na een route zoek ik de schaduw en de wind op! Terug naar de auto lopen we over een heel leuk paadje langs een lange overhangende wand die de Hanchi spelonk genoemd wordt.
Fort Beekenburg
De dag erna rijden we naar Fort Beekenburg, waar we letterlijk naast de rots parkeren. Als we aankomen heeft het zowaar even geregend. We kijken even rond in en op het fort en dan is de rots alweer droog! We ontmoeten een aantal klimmers die op het eiland woont en hier vaker komt klimmen. We klimmen routes op een rotsblok dat letterlijk in zee ligt (Chain Block in de topo). De rots is niet heel erg groot, maar de routes zijn een aardige uitdaging! Ook hier voelt de rots scherp aan en kun je overal op gaan staan. Ondertussen wordt het alweer erg warm, maar tijd om nog even de zee in te duiken hebben we vandaag niet. Gelukkig komen we nog een keer terug bij fort Beekenburg om ook de formatie aan de andere kant van de weg uit te proberen (The Prow in de topo). Hier klim je vanuit een smalle doorgang tussen de rotsen op een grote plaat. Ook hier kan ik me weer heerlijk uitleven en kan ik alle routes voorklimmen. De topo van de routes op Fort Beekenburg vind je hier.
En als je denkt dat je op de foto gezet wordt, maar dat er dus een filmpje van je geschoten wordt terwijl je ondertussen maar blijft kletsen is dit het resultaat:
Piscadera
Bij Piscadera/ Seru Pretu (zwarte wand) sta je heerlijk in de schaduw, maar toch heb ik er geen meter geklommen. Het ligt niet aan de route naar de rotsen, die is redelijk steil, maar heel kort. Ook ligt het niet aan de rotsen, want die zien er geweldig uit; langere routes met lange verticale richels erin. Ik lig echter voor pampus door de warmte en beweeg even helemaal niet! Een vreemd gevoel bekruipt mij als er opeens een vloeistof langs mijn been loopt. Het slangetje van de waterzak in mijn rugzak waar ik op lig is losgeschoten. Moet ik toch nog opstaan.
Fabeltjes
Op de Kabrietenberg gaan we op onderzoek uit. We parkeren weer bij fort Beekenburg en lopen via de vlakste kant de heuvel op. Aan de westkant valt de rots in een keer naar beneden en kunnen we de Caracasbaai overzien. Met behulp van een aantal boompjes en een betonnen landmeetpunt maken we stand om met een abseil de wand te verkennen. Een snoeischaar is dan erg handig om wat bewegingsvrijheid te creëren! Howard gaat eerst naar beneden om al jumarend terug naar boven te klimmen. De wand blijkt meer dan 30 meter hoog, wat met een 60-metertouw maar net goed gaat.
Terwijl wij boven op de rots staan, horen we opeens flarden muziek naar boven waaien. ‘Hallo meneer de uil, waar brengt u ons naar toe? Naar Fabeltjesland? Uh, ja, naar Fabeltjesland…’ Komt er door de baai een boot langsvaren met heel hard ‘de fabeltjeskrant’ over de speaker. Hierbij doop ik de Kabrietenberg om naar Meneer-de-uil-berg! Ondertussen wordt het bovenop de rotsen ondanks de wind steeds warmer. Ik besluit naar beneden te lopen om af te koelen in de zee. Het water voelt heerlijk koel aan en door het hoge zoutgehalte blijf je er prima op drijven!
Water
Uiteraard zijn we niet alleen op Curaçao om te klimmen, maar gaan we ook snorkelen, zwemmen, de bekende Christoffelberg op, hotspots bezoeken, wandelen en surfen. Klimmen kun je eigenlijk alleen in de ochtend, omdat het later te warm wordt. Je kunt proberen aan het einde van de dag de koelere massieven op te zoeken, maar het is er vroeg donker en niet overal even veilig. En ja, het is het hele jaar door zo warm! Mocht je van sportklimmen houden en naar Curaçao gaan, neem dan dus naast je klimspullen ook je zwemspullen mee! En als je klimspullen niet meer in je koffer passen kun je bij Stefan via Gecko Climbing Gear Rental Curaçao, GeckoCGR@gmail.com klimspullen huren!
Alle links die je tevens in de tekst hierboven kunt vinden:
Klimspullen huren: GeckoCGR@gmail.com
Topo Fort Beekenburg: http://stefaban.blogspot.com/2019/12/fort-beekenburg-climbing-area-guidebook.html
Info over klimmen op Curaçao: https://www.xventurecuracao.com/ en https://www.rockclimbingcuracao.com/
Wandelen op Curaçao (Facebook): https://www.facebook.com/HiddenTrailsofCuracao/
Blog van Niels Commandeur: https://www.verticaladventures.nl/blog/383637_rotsklimmen-in-curacao
buitensportenblog 
Wat een mooi avontuur, goed dat van uitstel geen afstel kwam.
LikeGeliked door 1 persoon
Er is daar zoveel te doen!
LikeLike